Je vulkaan onder controle
Leer je vulkaan kennen...
Het borrelt langzaam op…
Ik reageer chagrijnig bij het lego bouwen en nog geïrriteerder als ik ineens nog vanalles moet doen voordat we zo gaan sporten…
Ik moet er ook eigenlijk niet aan denken, sporten, niet nu, niet vandaag…
Deze hele week al niet. Geen ruimte in mijn bubbel…
Ik dacht dat er al wel weer ruimte voor was, had mijn sportkleren al aan en een eiwitshake in de blender.
Alleen maar zijn met wat er is...
Maar het gevoel dat zich meldt borrelt nog hoger op en voel dat ik op ploffen sta.
En niemand hier thuis verdient mijn ontploffing… Die is niet voor hen.
Ik besluit 1 minuut voor tijd dat ik niet ga. Ik kan niet. Niet nu.
Ik hoef niet naar buiten, ik mag naar binnen!
Weer naar binnen. Om te voelen wat het is dat er opborrelt.
Diep van binnen is alles overhoop gehaald deze week. En dat is goed. En nog beter is het om het ook echt de ruimte te geven. Om de vulkaan in mij haar werk te laten doen.
Niet uit te laten barsten tegen anderen, maar haar de ruimte geven die ze nodig heeft.
Mijn mind heeft geprobeerd er controle op te krijgen.
Het heeft me al naar de sauna gebracht, maar dat bracht me niet echt ontspanning…
Het heeft me ook al naar chips, koek en drop geleid, maar het was niet weg te eten…
Voor de tweede keer deze week zeg ik NEE.
En kies ik ervoor om mijn innerlijke vulkaan de ruimte te geven.
Het is zó nodig…
Het mag zó gevoeld worden…
Het mag zó uitgeschreeuwd worden…
Het mag zó uitgehuild worden…
Het mag er zó zijn…
In mijn overlevingsmodus ging ik van mezelf weg
Nu pas kom ik echt mezelf tegen
Helemaal tegen
Alles dat is overhoop geschud mag een nieuwe plek vinden.
En het lijkt erop dat ik daar mezelf vind…
Dat voelt eigenlijk heel eng…
Wie kom ik tegen zonder mijn schild van controle?
Wie kom ik tegen zonder mijn harnas van doorgaan en doen?
Wie zit er echt onder die laag bescherming?
Ik wil niets liever dan haar ontmoeten. Ze is zó krachtig! Breekt overal dwars doorheen, WOW!
Als ik haar wil ontmoeten, mag ik ont-moeten.
Ik hoef niks.
Ik hoef alleen maar te zijn en te blijven.
En te voelen wat er is.
Dat ben IK ♥