Loslaten is kansloos!
Loslaten is kansloos
Loslaten is kansloos. Totaal overschat. Hippe nikstaal. En al helemaal geen werkwoord.
Het is niet iets dat je zo, plop, even kunt doen.
Zo. Ik kan het maar gezegd hebben.
Toch zijn er altijd dingen die je liever wilt loslaten.
Een voorval op je werk, een woordenwisseling met je partner, iets wat gebeurd is en steeds maar in je hoofd blijft zitten….
Of je onzekerheid, je boosheid over iets of op iemand, je irritatie, je vermoeidheid misschien?
Of is het die reactie van zojuist, waar je je eigenlijk een beetje voor schaamt?
De zorgen die je hebt over je kind(eren)?
Een discussie met je collega of je baas?
Of het is groter en intenser dan dat?
Je eenzaamheid?
Je depressieve gevoelens?
Je vreetbuien?
Je neiging om te pleasen?
Of dat fucking jeugdtrauma waar je niet aan wilt denken, maar steeds weer terugkomt…
Hoe harder je “vindt” dat je het los moet laten, dat jij dat moet kunnen… hoe harder het aanwezig is, hoe vaker het terugkomt en hoe irritanter het is.
Jij kunt het niet loslaten, maar het kan jou wel loslaten.
Huh?
Als jij het geeft wat het nodig heeft, de juiste aandacht en een beetje van je tijd, als je het helemaal kan doovoelen en doorleven, dan laat het jou beetje bij beetje los.
Alles staat of valt met het tijd nemen en het aandacht geven.
Neem jij de tijd om je boosheid, je verdriet, je irritatie, je frustratie, je vermoeidheid, je onzekerheid of wat dan ook echt even te voelen?
Probeer het eens met de volgende oefening:
Ga zitten.
Sluit je ogen.
Voel het.
Geef er geen gedachten aan, maar voel.
Waar zit het in je lijf?
Leg je hand er eens op.
En blijf eens een tijdje zo zitten. Voel het. Voel het. Voel het.
Voel je hand. Voel de plek die aandacht vraagt.
Voel het, voel het, voel het.
Hiermee geef je het precies wat het nodig heeft. AANDACHT!
Misschien komen er tranen, heb je zin om keihard te schreeuwen (dit kan trouwens prima in een kussen!), misschien komt er even helemaal niks, misschien een lach, misschien wel een enorme ontlading op wat voor manier dan ook.
Laat maar toe.
Geef het wat het echt heel hard nodig heeft. AANDACHT!
Let op! Wees zacht voor jezelf en oordeel niet. Wat komt, mag komen. Zonder goed of fout.
Blijf net zo lang zo zitten tot je je rust voelt terugkeren. Kan na 2 minuten zijn maar ook pas na een uur.
Geef jij het wat het nodig heeft, namelijk voldoende van jouw TIJD en AANDACHT, dan laat het jou los.
Alles wil alleen maar gevoeld worden. Aandacht krijgen. Zodat het kan helen en alles meer en meer kan gaan stromen.
Loslaten doe je niet, loslaten gebeurt als jij het geeft wat het nodig heeft ♥.